Stojąc na ziemi zegnijcie lekko stawy kolanowe i skokowe tak jakbyście przymierzali się do przyklęknięcia, oczywiście na oba kolana. Zwróćcie uwagę na bliski pionu układ ud i mocno otwarte pachwiny. Taką pozycję przyjmujemy siedząc w siodle ujeżdżeniowym. Długość puślisk regulujemy według tego jak duży ciężar chcemy uzyskać na strzemionach (zob. CIĘŻAR JEŹDŹCA W STRZEMIONACH JAKO POMOC W PRACY Z KONIEM). Przy młodym zwierzęciu, takim , który uczy się nowego sygnału albo przy wierzchowcu niepokornym, kolana powinny być bardziej zgięte, wówczas jeździec może nadepnąć mocniej, dzięki temu pomoc będzie wyraźniejsza. Przy wierzchowcu respektującym pomoc można puśliska wydłużyć, nie przekraczając granicy, po której będziecie mieli wrażenie, że ciągle sięgacie po strzemiona, żeby ponownie w nich stanąć. Przy siodle wszechstronnym i skokowym zmiana pozycji jest taka, że niżej należy przyklęknąć, czyli mocniej zgiąć stawy skokowe i kolanowe starając się przy tym, żeby pachwiny nadal były jak najmocniej otwarte.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz